kendisini hiç sevmem. ama bu, oyun tarzıyla, şunla, bunla alakalı değil...
9-10 yaşımdan beridir takip ederim bu ligi. tee spurs'ün şampiyon olduğu sezondan beri. ama 2001'den sonra ise o çocuk halimle uyumadan maç izlemeye başlar oldum. ve nba ile ilgilenen herkeste olduğu gibi ben de sırf bi oyuncu çok iyi oynuyor diye takım tuttum, ve öyle izledim bundan sonra bu ligi. benim adamım önce new jersey'i finallere taşıyan jason kidd'di. sonraları bir pistons-magic serisinin ilk maçını izleyip t-mac'in neler yaptığını görünce adamım da o oldu. en yakın arkadaşımın adamı ise art arda 3 kez şampiyon olan lakers'ın iki süperyıldızından biri olan kobe bryant'dı. aramızda sırf bu konu hakkında bi dolu tartışmalar geçer, ve ben de doğal olarak sevmezdim bu adamı.
bu adamı sevmem ama görmezden gelemeyeceğim şeyler de vardır.
1- yıllarca kendisine bencil denildi. ama her yıl da gayet güzel asist ortalamaları vardır. ondan daha da önemlisi, maçın en kritik anlarında bütün savunmayı üzerine çekerek yaptığı asistlerle de maçı kopartabiliyor.
2- insanın ağzını açık bırakacak hareketleri yine kritik anlarda yapabiliyor. magic serisinde görüldüğü kadarıyla vücudu yere paralelken bile şut atabiliyor.
3- bu adam bir winner. ve bu özelliği ile lebrondan ve diğer herkesten kolayca ayrılabiliyor. tıpkı jordan gibi.
kendisine ben de teşekkür ediyorum...
90 neslinin kaçırdığı en büyük iki yıldız olan diego armando maradona ve michael jordan'dan birinin yerini neredeyse doldurabildiği için...
