insanı saykoya bağlayan tek gündür.
nedense her pazar çocukluğa geçiş yaşanır. buruk lan! parlament sinema gecesini izlemek istersin, yasaktır. bizimkiler izlenir maaile, cıvık afedersin.
sonra illa haftaya temiz başlama psikolojisiyle anne tarafından çıplak bırakılırsın. kafan yanar, maşrapayı yersin kafaya. gözüne şampuan kaçar ağlarsın, bir maşrapa darbesi daha*... sonra kömür sobası önünde üstünde bir havlu, pipi önden gözükür göbek şişmiş ısınmaya çalışırsın, anne alalacele kurutur giydirir seni. ve asla yapman gereken pazartesi ödevleri hazır değildir. üstünde ayı veya tavşan desenli, pamuklu ve genellikle gri pijamanı giyip yatağa girersin. izleyemezsin parlament sinema gecesini ama uyumazsın da. televizyonda duyduğun seslerden kafanda senaryo yazıp çevirirsin filmi, yetinirsin be. sonra nasıl olduğunu anlamadan sızarsın işte.
sırf geçmişteki hatıraları yüzünden pazartesi uykusuz işe gitme sebebi olan gün.
