gunluk hayatta kibar bir dil kullanan, tesekkur etmenin, lutfen demenin oneminin farkinda olan bir insan, bildigin hanzolarin islettigi kebapciya girdiginde, yapay bir "ben de bu mahallenin cocuguyum" pozuna burunur, "usta" falan der garsona, kebaplar gelince tesekkur etmez "eywallah" der falan. oysa ki bunlara hic gerek yok, kendin ol di mi.
