manyaklığın, şuursuzluğun yeni şekli. konuyla ilgili bir izlenimimi anlatırsam daha net ifade edebilirim kendimi. okuduğum tınaztepe yerleşkesi en yakın starbucks'a arabayla (eğer trafik yoksa) 20 dakikadan fazla. bugün hoca olacak çirkin bir kadının elinde o bardağı görünce delirdim haliyle. o kahve soğumaz mı o kadar zamanda, o kahveyi oradan okula kadar taşımaya değer mi gibi sorular yönelttim kendime. sonra en iyimser yaklaşımımla gösteriş budalası hocanın o sikindirik kutuyu saklayıp okulda doldurduğuna karar verdim. görmemişliğin, yozlaşmanın, sapıtmanın alemi yok.
(bkz: alem buysa kral benim)
edit: seri eksi oy veren beyaz converseliye selam olsun.
