ah dünya.. gene gece oldun; gene rüzgarın sarhoş etti beni sigaramın dumanında. gene sigaramın nefesini seninle paylaştım bak.. ev sessizliğin sesine büründü, insanlar caddelerden çekildi; uykuya daldı. sen gene burada odanda tek başına hayata baktın sessizce. ve bu sessizlik koca bir çığlığ dönüştü aktı gitti ruhundan gök yüzüne..
dolunay var halbuki; kurt adamlara dönüşme vaktidir şimdi. bir kurt kadın olma edası ile o mağrurlukta gözlerini açıp kapadın; baktın sallanan yapraklara, karşındaki bayrağa ve hareket eden bulutlara. durdun dünyayı izledin usulca; ah dedin ah dünya gene karanığa büründü..
oysa biliyordun bir yerlerde tam şuan sen sessizlikle savaşırken çocuklar top oynuyordu, bağrışarak kaçışıyorlardı, azılı katiller insan etine doymuyordu ve bir kadın kendinden geçmişcesine bırakıyordu kendisini. tam şu anda kardan adamlar eriyordu ve başka ülkenin dağlarına serpişiyordu karlar çok uzaklarda.. ve diğer yerlerde güneş insanın kanını kaynatıyor, kamçılıyor hayata karşı güç veriyordu. oysa burada bunlardan uzakta sen geceye bürünmüş karanlığın rengini tenine sarıyordun utanarak biraz da edepsizlikle gülümsüyordun...
gece oldu gene ve az kaldı sabaha; geliyor gene tüm ışığı ile, tüm oyunları ile. ve masumlaşma vaktiydi artık uyumak bir daha güç toplamak yeni güne yeni oyunlara karşı dimdik durmak.
gece geldi
gece bitti
yaz kendini gösterdi
haziranın en sıcak günleri birdenbire yerini rüzgara bıraktı.
sıcaklığın etkisi azalmadı sadece terlerimiz kurudu...
