usta'nın ölümünün üzerinden 46 sene geçmiş, dile kolay neredeyse yarım asır. insanlar geride bıraktıkları eserler ve ortaya koydukları düşünce yapılarıyla hatırlanırlar. nazım bu toprakların insanıydı, senin, benim gibi, ama o'na bu topraklarda özgürce yaşama hakkı tanınmadı. kim bilir belki yarım asır sonra, bugünlerde yaşıyor olsaydı nazım bu topraklarda, o'na ölümünden 45 yıl sonra itibarını iade eden devletin kör bir kurşunuyla yitirecekti yaşamını. o'nu sadece ölüm yıldönümlerinde değil, yaşamlarımızın her döneminde hatırlayan bizler içinse zaten şiirlerinde ve düşüncelerinde yaşıyor usta. kimse alınmasın kimse gocunmasın, çünkü biz zaten öğrenmiştik usta'dan, elmanın da bizi sevmesinin şart olmadığını. ama biz yine de sevdik elmayı... çünkü insan olmak sevmekle başlar.
46 sene geçmiş bedenin toprak olalı, ama biliyorsun, 546 sene de geçse nazım hikmet ran'sın yüreklerimizde. huzur içinde uyu usta.
