uyarı: aşağıda okuyacaklarınız cinayet değildir sadece bir teşebbüstür.*
kişiler: nil* nil'in yakın bir kız arkadaşı, kurban da sınıftan bir erkek arkadaş.
mekan: 3. kattaki sınıfımız
zaman: sıcak bir mayıs günü, 2008
canı sıkılan nil ve arkadaşı ne yapsak diye düşünürler. bakarlar ki bir arkadaş pencerenin önündeki boş sıra da oturup pencereden dışarı bakmakta. nil in aklına şeytanlık gelir ve sorar:
-çekeyim mi sırasını alttan?
arkadaş işte hayır der mi. o daha da teşvik eder beni. ve ben sessizce sokulup sırasını çekerim altından. ardından hayatımda duyduğum en acı dolu çığlık... korkuyla sıranın üstünden atlayan bir çocuk, gülmekten yerlere yatan iki kız...
***aslında bunu yapmamın bir nedeni daha var da derin mevzu o. yoksa can sıkıntısından insan öldürcek biri değilim. en fazla işkence ederim. *
ayrıca aynı çocuğu birkaç kere de merdivenlerden ittim. zavallı beni görünce ayağa kalkıp siper alıyordu. saygı işte. kim demiş şimdiki gençler saygısız diye. bak nasıl da ayağa kalkıyo.**
minik bir itiraf: şimdi yazınca aklıma geldi de sözlük ben bu çocuğa çok çektirdim ya. valla çok günahını aldım. çok beddua etmiştir bana. ama hala da yapıyorum. hoşuma gidiyor çünkü.*
