hicran doldu yüreğime, dön diyemedim.
kaç dakika oldu sen gideli, kaç gün, kaç ay, kaç yıl oldu,
sen bilmezsin.
ben bilirim her anını, senden kalan ben, alıp götürdüğün,
geride bıraktığın insan tortusu bilir, hiç olmazsa hisseder acını yüreğinde.
sen bilmezsin ki, senle giden parçamı.
sen bilmezsin ki, senin kokunu.
neden bu kadar çok sevdin beni? neden sevdin ki beni!
başka bir yöne bakamaz mıydın, sonbahar bulutlarının asi olduğu o akşam üstü?
biz bakışırken, onların kıskançlıkları hala hatrımda.
görmezlikten gelemez miydin sanki beni?
öfkelendirdik belki de göktekini!
bir baktın ki bana, benden aldın beni, sende buldum birden kendimi.
öyle bir geldin ki, ne ben kaldım, ne sen.
biz dedik, biz olacağız bundan sonra.
ah ne düşüncesizlik..
sana baktığımda vardı hayallerim, umutlarım, gündüzlerim.
gecelerim seninle güzeldi, herşeyim, herşeyim oldun be sen benim!
dön diyemedim bir kez olsun sana, sen diyemezsin ki zaten bana!
bu kadar mı gaddardın be can, bu kadar mı umursamaz,
hiç mi düşünmedin aklımı başımdan alırken, bırakıp gidebileceğini?
üşümüştüm geldiğinde, tuttun elimden, ısıttın beni sıcaklığınla,
"hiç ayrılmayacağız" dedin, kandırdın beni,
şimdi sevgim biraz da öfkeye meyilli.
özledim be can, canan, sen gittin gideli.
geceleri daha bir acı içersinde üşüyorum,
sesin kulaklarımı terk edeli çok oldu,
kokunu duymayalı öyle çok zaman geçti ki,
zaten fotoğraflarına bakamıyorum artık.
hazırlıksız yakalmıştın beni,
gidişin de öyle oldu, birden bire!
ah be can, bekleseydin de beraber ölseydik,
sen gittin gideli, her gece ölümü yaşatmasaydın bana,
bilirsin, sensiz uyuyamazdım ben.
