ben de itiraf ediyorum sözlük. ortaokuldayken mektuplarını benimle gönderen bir ablamız vardı. hiç merak da etmezdim. lakin günlerden bir gün şeytan dürttü; çünkü çok kalındı mektup. dayanamadım sözlük açtım okudum. saflık ya mektubu da çöpe atmışım. birsürü kağıt ve bir erkek resmi kaldı elimde. resmin arkasında da: 'bunu geri gönderir misin, annemin en sevdiği resmimdir' yazıyordu.
meğer ayrılıyormuş ablamız çocuktan. tüm yazdıklarını da rsmiyle beraber geri göndermiş.
sonra öğrendi tabi çocuğa mektubun ulaşmadığını. sordu, gönderdim dedim. napiyim sözlük açtım okudum mu deseydim! ama hala üzülürüm çocuğun annesinin en sevdiğini yakmak zorunda kaldığım için..
