bir türk olarak bu mektubu başlığa taşığım için şimdi içim daha da rahatladı. yoksa içimizdeki gizli faşizmle nasıl yüzleşecektik?
kimi hoş görülebilir abartıları bir yana, esas olarak mektup iyi niyetlidir.
cevap diye yazılanlara bakınca insan hemen görüyor ki, -içindeki hoş görülebilir şişinmeleri, abartıları, 80 yıllık tektipleştirici eğitimin etkisiyle yapılmış kimi kendi kendimize gaz denemelerini bır yana bırakırsak- çoğunluğu iyi niyetli değildir.
en azından iyi niyetli türkler bu başlığa yazmıyor, yazmaya eli gitmiyor da diyebiliriz. yoksa ülkemin insanlarının bu denli ırkçı, bu denli terbiyesiz, bu denli acımasız, bu denli küfürbaz, bu denli vahşi, bu denli şiddet yanlısı, bu denli kötü olduğunu düşünmek bile istemiyorum. böyle diyorum ama hafızam bana izin vermiyor ve diyor ki:
biz sümeyra gibi bir sesi yurt dışında sürgünde kansere öldürtmemiş miydik?
biz nobel almış orhan pamuk'un gerçeğimize ters gelen sözlerini linç sebebi saymamış mıydık?
biz hrant dink gibi özenle korumak zorunda olduğumuz bir ismi bile devlet lincine törenle uğurlamamış mıydık?
bu liste aslında uzar gider; eksiği var fazlası yok;
allah aşkına elinizi yüreğinize koyun ve düşünün!
bunların hepsi için muhtemelen ayrı ayrı sebepleriniz vardır elbette; ama insaf edin, birazıcık kendinizden kuşkuya düşün ey vefasız insanlık!
bunların hepsi barış istediği, militarizme karşı çıktığı, kürtler üzerindeki, diğer kültürler üzerindeki baskıya hayır dediği için bir punduna getirildi, yok edildi, ezildi, susturuldu.
bizlere ise, devletin bu berbat uygulamalarına her aşamada övgü düzmek, sebep bulmak, haklılık yaratmak mı düşmeli?
herkes hain, bir tek biz doğru olamayız! bu işte bir yanlışlık olmalı...
biraz kuşkulanın artık! lütfen azıcık kuşku... o zaman belki çoğumuz gerçeği keşfedeceğiz ve ülkemizi bölünmeden kurtarmanın asıl yolunun da buradan geçtiğini göreceğiz.
örneğin yalanlarla bezenmemiş, içten yazılmış bir türk ün özrüne imza attığımız gün;
çocuklarımıza borcumuzu belki ancak böyle ödeyebiliriz.
