bence bu çalışmada erkan oğur'un sakin ve olağan üstü çalgı birleşimleri akla gelirken, yavuz çetin'in sonradan elektro-gitar ile araya girmesi kendi yaşam stilini ve çizgisini ortaya koyuyor. gerek albüm, gerek yaşamları ne kadar farklı olsa bile iki üstadın enstrumanlarını bu parçada nasıl coşturduklarına tanık olmak o kadar da zor değil... ***
