üstad...
kalın bir zincir. bağlayan mı desem, saran mı? biri birinden ne bir fazla ne bir eksik. tastamam duruyor karşımda. ilmek ilmek eklemişsin birbirine. göz okurken, dil söylerken tutulup kalıyor ahengine.
şimdi nereden başlasam, ne yazsam, o uyumu, o birlikteliği, o lirik durumu nasıl anlatsam diye düşünüyorum. yazdıklarına tasvir bile yetmiyor. noksan hep bir şeyler. bir de lirik sözcüğü en çok senin şiirlerine yakışıyor.
"Yerinde mi acep, ölü ve mezar?
Yeryüzü boşaldı, habersiz miyiz?
Güneşe göç var da, kalan biz miyiz?"
çok yakınsın, oradasın, istanbul'un boynuzunda huzurla yatmaktasın. aradan geçen zamanda hiç unutulmadın, çoğalarak artmaktasın. *
