birinci dünya savaşı'nda araplar ayıyla* yatağa girdiler. karlı çıkacaklarını düşünüyorlardı. makamlar, servetler teklif edildi bu bahtsız bedevilere devrin iki ayısı tarafından. yalan değil bunlar verildi de. yalnız bedevileri servetten daha çok etkileyen çikolata oldu. bizim araplar çikolataya tav oldu anlayacağınız. halbuki bilseydik bu kadar çikolata delisiolduklarını müteffikimiz almanlar'dan en kaliteli çikolataları isteyebilirdik. bir arap imparatorluğu kurulmak isterken bizim bedeviler bilmem kaç parçaya ayrıldı. birbirlerinden nefret ediyorlar şimdi. iyi mi oldu kesinlikle hayır sonuçta müslüman kardeşlerimiz kötü mü oldu cevabına da hakketiler demek yeterli bence.
bu arkadan vurma meselesinde ise eğer egomuzu rahatlatacaksa eski filistin dış işleri bakanı şu açıklamayı yaptı: 'osmanlı'ya yaptıklarımızın bedelini ödüyoruz.' araplar pişman bağımsızlık haklarıydı ancak bu şekilde değil. ihanetin üstüne kurulmuş her şey yıkılmaya veya sürünmeye mahkumdur.
son olarak tam bir genellemeye gitmeyelim çoğu arap aydını * osmanlı'ya karşı girişilen bu hareketi desteklememiştir. bizi arkadan vuranlar pilavı eliyle yiyen cahil bedevilerdir.
