bir nevi askeri çıkartma, bir taarruzdur. dersleriniz yeni bitmiş, yorgun argın otobüse zor atmışsınızdır kendinizi. tenha bir köşe bulup oturursunuz. yavaş yavaş dolar otobüs. tam oturacak yer kalmaz bu teyzeler mükemmel bir zamanlamayla kapıda arz-ı endam ederler. akbil sesleri hiç bitmeyecek zannedersiniz. ama tehlike adım adım yaklaşmaktadır.
teyzeler klasik taktikleri olan başınızda dikilme olayına girişirler. lan o kadar yer var, ilerle arkaya. yok, illa başında dikilip "cıkcık"layacaklar. bir müddet kalkmanızı beklerler, kalkmazsanız başlarlar tantanaya.
"ay bu gençlere okulda ne öğretiyorlar bilmem. ay hemşire saygı da kalmamış bunlarda. bütün gün okulda oturuyorlar bir de gelip burada oturuyorlar. aman ana baba terbiyesi de almamış bunlar."
sonra olayla tamamen alakasız bir amca da senfoniye katılır:
"ayıp ayıp, saygısızlar! yaşlılara yer de vermez oldular.*biz gençken böyle değildik"
dayı sen gençken bırak otobüsü daha tekerlek bulunmamıştı, sen kimi kandırıyon? bak teyzeleri de gaza getirdin:
"bırak amca bırak.*bırak kalkmasın vicdansız. bize bir şey olursa çok dövünür sonra. hastayım ben. şekerim var, tansiyonum var. düşüp bayılsam ne olacak!"
ee insaf be! teyze kusura bakma da sen bir tarafını gezdirmeye çıkmadın mı dışarıya? altın gününde tatlıları tuzluları götürürken "şekerim var, tansiyonum var" diyor muydun? gören de çok ulvi amaçlarla dışarı çıkıyorsun zannedecek. bayıl lan sallamam bile!
kısacası dostlar çok bela bir durumdur. cebinizde paranız varsa inin kurtulun daha iyi.
