zamansız zamanların en zamansız olanıdır.
her zaman gideceğim diye söz verip her seferinde sözümü yediğimdi anneannem ama işlerim oluyordu sebeplerim vardı belki bahanelerim ama vardılar ve o ana kadar varoldular.
bacaklarım sızlıyordu lütfen nine çok ağrıyor diye yalvarmıştım tam 3 saat boyunca bacaklarımı ovalamıştın kendime gelip kendimi iyi hissettiğimde hadi bana 1 bardak su getir dediğinde bir dakika nine işim var deyip hayatımın en büyük nankörlüğünü yapmıştım farkında olmadan ve sebepsiz yere. uzun zaman yanına uğrayamadım herşeyi senden öncelikli hale getirdim aslında senden öncelikli değillerdi ama sanırım ben öyle olsun istedim işime geldi yada ayakların ağrırken hadi anneanne çabuk ol deyip ayaklana dert kattım hepsini hatırlıyorum bunların ... hastahaneye gittin bir gün umarsızca bekliyorduk elif iyi konuştu su istedi diye haberin geldi telefonu açtığımda ninenin yüzünde nur var tertemiz görünüyor bunu da atlattık şükür dediler. sevindim ve telefonu kapattım rahatladım belkide vicdan azabından korktuğum içindi bu rahatlık. 1 saat sonra babamın adı anons edilmişti o sağır edici uğultuda ölümlerin hastahanesi balcalı da gittiğinde ölüm haberin verilmişti. çok güzel oyun oynamıştın bizlere ölüm güzelliğini hiçbirimiz anlayamamıştık.
artık çok geçti yapacak birşey kalmamıştı ağlıyordum gitmene değil yapmadıklarıma, yapamadıklarıma 52 senelik eşin felçliydi gözyaşları nöbet tutturuyordu başında küçük gülümsemesiyle torunun yaklaştı yanıma bunun adı ne diye ve adı konuldu bunun
ölüm..
