derste gizlice bakıyorum sana, hiçbir tepki vermiyorsun etrafında olup bitenlere. kimsenin yüzüne bakmıyorsun, hiçbir soru sormuyorsun mesela bana, hiç bu kadar masum görmemiştim kimseyi, gözlerin boş bakıyor etrafına kimseyi istemiyorsun belki yanında. arkana oturduğum zaman ellerimi sıkıca sıkıca tutuyorum ; dokunmak istiyorum saçlarına.ellerimi yanaklarında görmek istiyorum. gülerken kısılan gözlerine, ellerinin ellerimde terleyişinin her saniyesini çözmek istiyorum.
bana bir kere bakmanı istiyorum, bilmiyorum çok mu şey istiyorum. anlam veremiyorum güzelliğine, bir sıfat takamıyorum mesela o güzel yüzüne. kalbim ağrıyor artık seni görünce, aslında kalbim senin boş ve etrafa anlamsız, küçümser değilde sebepsiz bakışlarına ağrıyor galiba. eve geldiğimde kendi halimle dalga geçiyor, aşağılıyorum. ağlıyorum, kıskanıyorum; ''acaba seviglisi mi var? yoksa bir problemi mi var?'' diyerekten içimdeki kurtlar birbirini kemiriyor. sonra gün yeniden doğuyor, ezan sesi yeniden duyuluyor, ben böyle yaşıyorum, senden habersiz, sürekli seni gözleyen bir ruh gibi...
