norveç'in bileğinin hakkıyla kazandığı yarışma. kuzey ülkelerini bırakalım, norveç'le hiçbir alakası olmayan bu ülkeye puanlar yağdırıp, açık ara fark atmışsa şarkının hakkını teslim etmek gerekir.
hem eurovision'da siyasetin dönmesi sanki hiç işimize yaramıyormuş gibi şikayet ediyoruz. almanya, fransa, hollanda, belçika, azerbaycan gibi ülkelerin sanki her sene bize 10-12 puan vermesi bir tesadüften ibaretmiş gibi... kuzeyliler birbirine oy vermesinden şikayey ediyorsak, türkiye'ye de içinde bolca türk nüfusu barındıran ülkelerin oy vermesini eleştirmemiz gerekir. gelelim benim favorilerime...
ermenistan: bence en iyi şarkıydı. tanıdık kafkas müziği öğeleriyle şarkı diğerlerinden çok daha orijinaldi.
isveç: "la voix" solistin tarja turunen'i andıran sesiyle hem dinlendirici, hem de hareketli bir şarkı olarak listemde öne çıkmıştı fakat hiçbir derece alamadı bile.
azerbaycan: ermenistan gibi etnik öğelere de yer verilen, melodisi güzel, hoş bir şarkıydı "always". şarkıcıların sempatikliği de azerbaycan'ın üçüncü olmasında büyük bir unsurdu. ayrıca eurovision'da her şeyin siyasete bağlı olduğunu söyleyenlere de bu üçüncülük kapak oldu. azerbaycan'ın eurovision'da türkiye'den başka hangi dostu var? ya da herhangi bir ülkesi bolca dost komşuya mı sahip? hayır. o zaman bu ülkenin de hakkını teslim etmekten başka yol yok.
norveç: keman melodileriyle güzel bir şarkıydı. birinci de oldu zaten.
türkiye: hadise'nin şarkısı, iyiydi, güzeldi ama... artık her sene batılıların oryantal egzotizm sevdasına seslenen koreografiler sıktı. biraz yeni bir şey bulun, bir kere tuttu diye aynı formülü ısıtıp ısıtıp daha da abartılı şekilde sunmanın gereği yok.
onun dışında ikinci olan izlanda'nın şarkısı da fena değildi. genel olarak diğer senelerden daha kaliteli, zibidiliğin prim yapmadığı bir eurovision'du diyebiliriz.
