sayısız kanun ,sayısız mucizelerle dolu dünyanın bir yaratıcı olmadan imkansızlığını anlayabilmek akıl işiyse ve bu akıl değerlendirip doğruyu bulmamız için* bahşedilmiş en önemli nimetse bence bu başlık konusuna dahil olanlarda dünyanın en büyük israfkarlarıdır.
ya hindistanda doğmuş,ebeveynlerine sadık bir genç olsaydın.
ya içinde zerre kadar art niyet barındırmayan bir eskimo çocuğu olsaydın.
o zamanmı farkına varacaktın aklının,o zamanmı ailenin sevilmeyen çocuğu olup müslümanlığı seçecektin.eğer dünyadaki bütün insanlar yaratıcı katında eşitse bu bir şans değil sadece ana babaya olan sadakatin sonucudur.
en azından şöyle bir düşünmeli insan.
bir çocuğa önce hayatı ve dini anlatıp gerekliliğini açıkladıktan sonra doğruyu bulmasını beklemekmi daha mantıklı?
yoksa "al bu senin kitabın şahadet getir ve inan" demekmi daha makûl ve yararlı.
1.çocuğun müslümanlığımı daha makbûl ve sağlamdır 2. çocuğunmu bi düşünün bakalım.
