ses izolasyonunun olmadığı odalara sahip, kapıların açık ya da kapalı olmasının hiç farketmediği dizi. artık kapı önünden geçerken içeride konuşulanların duyulması her bölümde sıradan hale gelmiştir. karakterler de hala bunu fark edememiş, normalde kapılarını hep kapamalarına ramen nedense en önemli şeyler konuşulurken kapıları açık bırakmaktadırlar.
ayrıca her bölümün sonu da aynıdır. bölüm sonunda iki kişi yakınlaşır ya da başka bir acaip olay gelişir, o sırada gergin müzik girer, birisi olaya şahit olur ve "aman tanrım o da nesi" edasıyla bön bön bakarken bölüm heyecanla biter. sonraki bölümün başında ise o "nooluyo lan orda ?!?" diye bakan adam bi anda "kanka naber" moduna girmiş, hiçbişey olmamış gibi olayı kabullenmiş, geçiştirmiş olarak bölüme başlar. yani her bölüm sonunda izleyiciye "yahu siz geçen bölüm bibok olcak sandınız ama aslında bişi yoktu ne diye heyecanlanıyosun ? sıradan olaylar bunlar gülüm" mesajı veren dizi.