ortak bir huyumuz vardır, belli yaşa gelmiş te hala bekar olan insanlar görürsek ille birilerine yamayıp evlendirmek isteriz. kadın, erkek fark etmez. falanı filana kendi aklımızca münasip bulur ısrar eder de ederiz. iyi niyetten kaynaklanan bir davranış kodudur bu. lakin buram buram işgüzarlık kokarken çoğu kez akıl mantık devre dışı kalır. genellikle kendisine aday olarak sunulanı beğenmez gelin veya damat namzetleri.
bula bula bunu mu layık gördün bana diye bir de ayar verirler. kendi açılarından haklıdırlar da umumiyetle. çünkü o hayatı paylaşmak durumunda olanlar kendileridir. olay onlar için, canım bulduk işte birini ne güzel, yapsınlar bir yuva, daha ne istiyorlar, yok armutun sapı, yok üzümün çöpü yüzeyselliğinden öteyedir. yahut gerçekten hayatından memnundurlar, evlenmek, çoluk çocuğa karışmak gibi bir dertleri yoktur. gelgelelim bir takım bokyedibaşılar onlar adına karar vermiş, evlendirmeye niyetlenmişlerdir. işte bu kabil aklı evvellikleri aklıma getiren maçtır.
