anneler bağlar ya çocuklarını.bir yere gitmesinler diye. işlerini rahatça yaparken çocuk kaçmasın diye.
sanki bu şehir de bağladı beni. kurtulmaya çalıştıkça geri çekiyor içine.
içimi soğutan yalnızlığımdan kurtulmaya çalıştıkça daha da donduruyor içimi.
aşk bile güzel değil bu şehirde. yaralıyor, hırpalıyor, acı veriyor. peşimi bırakmıyor.
ben acıdan kaçmaya çalıştıkça o gene beni geri çekiyor. büsbütün acıtıyor.
ağlıyorum, bağırıyorum duyan yok, anlayan yok.
çabalıyorum, uğraşıyorum ama hep en başa döndürüyor beni.
heryere yakın, korunaklı diye başkent olmuş ya ankara.aslında heryere uzak herkese uzak.
yalnız kalmayı öğretiyor istemesem de. zorla. vura vura. acıta acıta.
sesim çıkmıyor artık, çıkamıyor.
tek söylediğim şu: " öyle uzak ki yerim uzakları aşıyor. bütün özlediklerim benden ayrı yaşıyor. "
