Ak saçlı başını alıp eline,
Kara hülyalara dal anneciğim!
O titrek kalbini bahtın yeline,
Bir ince tüy gibi sal anneciğim!
Sanma bir gün geçer bu karanlıklar,
Gecenin ardında yine gece var;
Çocuklar hıçkırır, anneler ağlar,
Yaşlı gözlerinle kal anneciğim!
Gözlerinde aksi bir derin hiçin,
Kanadın yayılmış, çırpınmak için;
Bu kış yolculuk var, diyorsa için,
Beni de beraber al anneciğim!...
necip fazıl kısakürek
Bir ayı bir kaplan ya da daha vahşi denen hayvanların bile kendi yavrularına olan merhamet ve şefkati tek kelime ile özetlenebilir Anne sevgisi....
Yavrularını böylesine karşılıksız, çıkarsız, ölümüne seven annelerin eli yılın sadece bir günü öpülmemeli. varlıgında degeri bilinmeyen yoklugunda onsuz yaşamın çok zor oldugu birşey. bir insanın yaşamını sürdürebilmesi için vücudunun vitaminlere ihtiyacı vardır. bunlardan en önemlisi anne sevgisi olmadan insan saglıklı büyümez hep eksiktir. hayatımızdaki en önemli varlıktır anne... acı çeken onlar. annnelerin işi ne kadar zor anne olduğunda daha iyi anlıyor insan.... annelere saygının çok fazlasını hak ediyor.
Sırrın, sihrin, tılsımın, sanatın keşfettiği en güzel isim "anne"...
Yaşımın bu seninkine erişmiş döneminde, o sana muhtaç zamanımdaki hasretlik çırpınışlarıyla çırpınan o küçücük çocukluk yüreğimdeki ifadeyle annem... Senin öpülesi ellerini yüzüme yastık ederek, göz yaşlarımı saklayıp, ağlamaya, ağlayıp, durulmaya muhtacım..... tüm emeklerine, sonsuz teşekkürler ediyorum, ellerinden öpüyorum minnet duygularımla güzel annem....
