işte irdelenmesi gereken konu da budur. olanların anlattığına göre, aşk öyle bir duygudur ki; insanın gözünü kör eden, ayaklarını yerden kesen, sevdiceğinden başka bir şeyi düşünemez hale getiren, onun kusurlarını bile görmezden gelen.
hayır, entry'm "aşk şöyle böyle", "bahar, çiçekler böcekler", "yetmiyor, sevişmeler yetmiyor" şeklinde devam etmeyecek. gerçekler acıdır bebiş.
içinde bulunduğumuz bilgi ve teknoloji çağında, hayriye isimli bir kıza -kız demeye dilim varmıyor, avrat yahu- sırılsıklam aşık olabilmek; sağlam bir mide, düşük kriterler, duygusal açlık ve gerçekten yüksek bir tahammül derecesi gerektirir. ben ki; kız isterse banu güven tipinde ve zekasında olsun, ismi hayriye olsun, dönüp bakmam arkadaş.
