yer çekimini biraz daha fazla hissetmektir: küüüt diye elma misali çuvallamak sık sık.
güneşin, içinde bi tarafı asla ısıtamamasıdır! bakı olayı gibi bişidir; kalbe bakan taraf hep karlıdır.
sıfırla çarpılmak gibidir! onca güzel şeyi mahveden tek bir dandik hadiseye takılıp kalmaktır.
besmele çekmeden başlanan dua, sol anahtarsız dize kadar "tam" olmaktır, "tamam" olmaktır.
bazen de abartmaktır. şunu düşün: "dünya s.kime, minare g.tüme". hatta: "ipimle kuşağım, s.kimle t.şşağım". daha da kabalaşabilirim bak. ama eğer yaşanılanlar yine de çok ağır geliyorsa şunu düşün:
"ağaç ne kadar uzun olursa olsun, yaprakları yine de yere düşer". fazla anlam yüklememek gerekiyor hayata. hayat işte!
