dünyanın en iğrenç anlarından birisidir; derhal kollar sıvanır, dost karşı sandalyeye oturtulup olayın derinlerine inilir.
inançlı biriyim diyebilirim kendi adıma, bir dine mensup olduğumu zannetmiyorum; nasıl desem, değişik bir olay. ama eminim bir yaratıcının olduğundan. yoksa bile; ben buna inanmak zorundayım, başka türlü yaşayamam. adaletsizliğine, şerefsizliğine katlanamam, varlığını bilmem gerek. bu adamın ne bok yiyeceği konusunda da şüphelerim var, deli hastanesine yatırmak istemiyorum.
inançsız olması falan değil benim derdim, hasta olması adamın.
