boş bir kağıda karaladım adını,
defalarca...
kalemim hep seni yazdı,
hiç vazgeçmedi harflerinden...
sen uzaklaştıkça o dahada hırslandı,
dahada sevmeye başladı kağıdını.
şimdi hergeçen gün bir çizik atıyor üstüne ,
her geçen gün karalıyor adını...
herşey kalemim sayesinde,
o çiziyor, karalıyor,
ben unutuyorum...
