mevzuya yanlış açılardan bakılıyor sürekli olarak. bu bir geyik olmaktan ziyade, mübalağa ile belirtilen bir minnettarlıktır. büyütmeye gerek yok ki? daha ilkokul sıralarındayken, en az bir defa düşmüştür aklımıza "acaba ne olurduk çıkamasaydık o durumdan?" diye. mustafa kemal atatürk'ün "lider"lik sıfatı zaten bu noktada devreye giriyor. yok efendim tek başına kurtarmamışmış, yok o olmasa başkası olurmuş, yok bilmem ne... sanki birileri oturuyor, "ulan atatürk olmasaydı kesin piç olurdum, annem de kahpe olurdu, nasıl namussuz bir aile olurduk vallahi belli değil..." diyor da ciddi ciddi, ona kızılıyor. bu yaşanacak sorunların bir metafor cümleyle dile getirilmesidir. saçma sapan ve anlamsız safsatalar bunlar. düzgün bi açıya geçip, ordan izlemek lazım bazen kendimizi değil mi a dostlar?
