bir sabah kolumda bilezikle uyanıp babamın ben uyurken koluma taktığını anladığımda
başka bir sabah yatağımın başucunda çiçekli bir güneş gözlüğü bulduğumda
ilkokula başladığımda okulun güneşli bir gününde çıkışta bile değil tenefüs arasında onu beni beklerken ki gördüğüm an koşarak yanına gidişim beni kucaklaması
benimle birlikte çocuk olup "sana neler aldık biliyormusun" diyerek aldıklarını bana anlatması beni yanağımdan öpmesi
"ben burdayım sakın korkma tamam mı" demesi.
lise birde hiç alakam olmayan bir konuyla suçlandığımda üzüntümden hastalanıp yataklara düştüğümde beni kucağına alarak olayı anlattırması "ben sana güveniyorum sen asla böyle bir şey yapmazsın" demesi
hiç unutmam avuçlarındaki ellerime bakıp "hala küçücüksün kızım" diyip anlıma bir öpücük kondurduğu o günü asla unutmam unutamam.. nasıl unutabilirimki tam bir yıl sonra onu kaybetmişim ben; babamın beni sevdiğini nasıl unutabilirim ki.
seni çok seviyorum baba!
