corduk'a düştüğüm notlardan az da olsa anlaşılabileceğini umduğum düşünürdür...
--spoiler--
teşekkür ederim hocam, zorlu bir süreç beni bekliyor ama hayatımın konusunu bulduğum ve kendi dert ettiğim şeyi çalışacağım için heyecanlı ve mutluyum. bakalım sonrası nasıl olacak.
senin durumun için yapabileceğim şey çok ama sanırım vakit kısıtlı. elimden geldiğince anlatayım. bakhtin'in dil anlayışı hakkında şöyle kısa notlar düşebilirim belki...
adam saussure'ün dil incelemesini içeriksiz buluyor, dil yetisinin incelenmesinin dildeki değişimleri ve gerilimleri açıklamada yetersiz kaldığını söylüyor. dil yetisinin altına somut dillerin koyulduğunu ve her somut dilin içerisinde canlı söylemlerin birbirleri üzerine katlanarak bir heteroglossia oluşturduğunu söylüyor. bu söylemlerin içerisindeki canlı sözceler üzerinden söylemlerin canlılık kazandığını belirtiyor. her söylemin nesnesine yaklaşım tarzı farklı olabilir, başka söylemlerin bakış açısı ile kesişebilir veya örtüşebilir. bunun nedeni nesneye her yeni bir yönelimin nesneyi yeniden tasarlaması, bunu yaparken de nesneye daha önceden yönelmiş bakışların gerilimleri ile hesaplaşmak zorunda kalması olarak açıklıyor. buna "nesnenin diyalojisi" diyor. ben ankara dilbilim mülakatında buna örnek olarak türban dediğimiz bir bezin ne hallere geldiğini anlatmıştım ve mülakatı geçmiştim.
şimdi... diyaloji terimi, söylemlerin karşı karşıya gelmesini anlatır. farklı söylemlerin birbiri ile karşılaştıkları temel mekan dil dünyası, yaşayan dünya. fakat bir de kendi söylemine sahip olan edebiyat, sanat, siyaset, hukuk gibi kurmaca söylemler var. bakhtin özellikle edebiyatın söylemlerini incelemek istiyor. ona göre roman, farklı söylemlerin karşılaştığı bir yapıyı sağlayan temel edebi tür. romanın ayrıca kendi söylemi olması da onu ayrıcalıklı kılıyor. şiir ise yalnızca şairin egemen söylemini içerdiği için monolojik ve söylemlerin karşılaşması ile oluşacak diyalojik yapıdan yoksun. bu açıdan bakthin şiiri dışlama heveslisi.
--spoiler--
