her yerinden asalet akan güzel insan.onu,ufak bir pc oyunuyla bile mutlu etmek insana ayrı bir zevk verir.konuşurken ara sıra uykusu gelir,bazen canı kan çeker,avlanmaya çıkar.ama bilirim ki o hep ordadır ve karanlığını,içi geçmiş gothic özentisi muhabbetlerle değil her zaman içinden gelen o asil duygularıyla hissettirir.
şu aralar benim yüzümden 1920 yılının irlanda'sında hapsolmuştur*.ama böylesi daha iyidir.gerçek dünyada,bazı yeşil başlılarla uğraşıp canını dolayısıyla canımı sıkacağına,varsın oyununu oynasındır.
daima karanlıkta kal güzel dostum...
ışık...bizim gibilere huzur vermez,
sadece gözlerimizi yakar...
