üniversitede ilk senem. yeni okul, yeni ortam. alışmaya sosyalleşmeye çalışıyoruz. koskoca beyazıt kampüsü'nde yer edinmeye çalışıyoruz işte kendimize.
bi gün dersten çıktım, yurda dönmeden tuvalete uğradım. pisuara emanetini bıraktıktan sonra büyük kapıya doğru yöneldim. her yanımdan geçen şöyle dikkatli dikkatli süzüyor beni. bir yanım ''artık farkediliyorum galiba'' diye sevinmek istiyor ama diğer yanım ''hass.tir bu işte bi terslik var olm'' diyerek engel oluyor. kapıya yaklaştım, bilen bilir, kısa da değildir mesafe. oraya gelene kadar yanımdan da en az 40 kişi geçmiştir.
çıkışa 15-20 metre kala aşağılarda bi serinlik hisset...memle birlikte hemen montumu kapattım. aşağı bakmaya korkuyorum resmen. neyse gittim bahçedeki bi masaya oturup etraf biraz tenhalaşana kadar bekledim. sonra montumu açıp aşağı bakmamla boxer şortumun isyan edip kendini pencereden aşağı atmaya çalışmakta olan halini görmem bir oldu. ikna ettim, içeri aldım kendisini de bir facia kılpayı atlatılmış oldu. tabi bu arada olan benim karizmaya oldu.
artık o anda yer yarılsın da içine mi gireyim yoksa fermuarımın içine mi gireyim dedim hatırlamıyorum.
