bazı kesimler tarafından dile getirilmiş, getirilmeye devam eden ve edecek olan ifade biçimi.
ifade biçimleri her zaman bizlerin, dil kullananların azabı olmuştur.
mesela görev başında ölen polisimize şehit denmediği zaman yaygarayı koparırız.
atar damarımızdır çoğu zaman isimlendirmeler.
peki, bu eylemci olayı da nedir?
günlerden 27 nisan 2009.
bostancı'da ikinci katta bir dairede, tek başına istanbul emniyetine 6 saat direnmiş bir insan.
bir başkomiseri ve bir vatandaşı öldürmüş.
kameramanların yere uzanmış siper almalarını, diplerindeki vatandaşın kanının usulca akmasını seyretmelerini izledik hepimiz bugün. onlar da izledi, istabul emniyeti de izledi.
ve "eylemci" iki insanı öldürdü, ve bir çoğunu yaraladı.
şimdi buyrun bu insanın yaptığı eylemi isimlendirelim.
isimlendirmekten kaçındığımız/korktuğumuz zaman kalan "eylemci" ifadesini bir kenara koyarak,
çekinmeden, sıkılmadan bir isim verelim, sonu ölümle biten bu eyleme!
kimseden korkumuz, kimseden çekincemiz yok, olmamalı,
en az, o eylemci dediğimiz ölüm saçan aklıkarartılmış insan kadar korkusuz olmalıyız.
herkes birşeyler için mücadele ediyor bu ülkede,
yer için, yurt için, vatan dedikleri topraklar, vatan demek istedikleri topraklar için.
ve ne için dökülüyor bu kadar kan?
huzur için, huzurla yaşamak için.
kendimi bostancı'da ölen vatandaş yerine koydum,
ben o teröristin kurşunuyla ölmek istemezdim,
ölmek isterdi belki merhum, istemezdi; ama o teröristin kurşunuyla ölmek.
