sazlar asılı duvarlarda, gitarlar dikilmiş vitrinlere.
sık sık dilenciler uğruyor, boyacı çocuklar kapıdan kovalanıyor bir çok kez.
erdener abi bir bağlama almış eline dükkan sahibi ile laflıyor öylesine. laflara notalar karışıyor, bir arkadaş inceden bir türkü giriyor bam telinden.
derken 6-7 yaşlarında bir çocuk.
saçları güneş sarısı.
gözleri ela, yüzü hiç gözümün önünden gitmiyor.
suratı kirlice, omzunda boya tahtası boyu kadar.
içeri seğreltiyor yavaşça.
"abi bo...." diyecek oluyor.
dükkan sahibi arkadaş gün içinde defalarca yaptığı gibi lafı ağzına tıkıveriyor çocuğun.
"hadi canım, yok güzelim, hadi dışarı hadeee..."
ve o kirli ve mağrur surat asılıyor bir anda.
kanına dokunuyor kovalanmak.
bir an düşünüyor ve bir elini yukarı doğru savurup yıllar sonra bile dünmüş gibi hatırladığım bir tonlamayla :
"sazlar kaç para!!...allah allaaaaaah.." diyiveriyor.
biz bağlama yutmuş gibi kalıveriyoruz.
o arkasını dönüp gidiyor. olanca gururu ve adamlığıyla.
sazların fiyatını sormaya gelmişti o!
ayakkabını boyamaya değil ki!
biz 3 çift göt olarak kalıyoruz ve ne zaman tekrar bir araya gelsek bu olayı hatırlayıp kaldığımız yerden, yani göt olarak, devam ediyoruz hayata.
şaşkınlığımı üzerimden attıktan hemen sonra dükkanın bulunduğu hanı bir çırpıda dolaşıyorum onu bulmak için.
ayakkabımı boyatacağım, ona bağlama hediye edeceğim, gel kardeşim ol diyeceğim.
