altan'ın yazısına ana hatlarıyla katılıyorum. ancak altan'ın yazısında devletin yarattığı bu görece şiddet ortamının pkk'yı meşru kıldığı gibi bir anlam da çıkıyor. işin ilginç yanı ise bu meşruiyet olgusunun satır aralarında değil açık açık ifade ediliyor olması. bir tarafta devletin bu sert tavrının terörden kaynaklandığını savunup bir kürt realitesini hiçe sayan resmi görüş, bir tarafta da devletin kürt halkına dönük olan politikalarının terörün asıl kaynağı olduğunu savunup teröre payandalık yapan karşıt görüş. yok mudur üçüncü bir yol ya da farklı bir görüşe ses verecek olacak herhangi bir düzlem? yönlendirilmeye ve provake edilmeye müsait sıradan insanları geçtim, aydın titriyle görüşlerini ifade eden insanların bile böyle hassas bir konuda karşıt iki fikir yerine daha arada, terör sorununun ve devletin yarattığı bu algıların farklı saikleri olabileceği fikrini de önemseyen görüşleri dillendirmesinin hiç mi imkanı yok?
örneğin kürt halkının dış odaklar tarafından yönlendirilmeye fazlaca müsait olmasının terör olaylarının artmasında ya da teröre olan halk desteğinin artmasında hiç mi etkisi yoktur? ya da kürtlerin kendi feodal yapısını hala kıramamış olması ve kürt feodallerinin kendi halkına ihanet etmesi hiç mi etkili olmamıştır bu sorunun böyle dallanıp budaklanmasında? kürt aydınlarının şiddeti tek yol olarak görüp terörle beslenen pkk'yı eleştirmek bir yana dursun, bu terör örgütünün amigoluğunu yapması sizce çözümü sabote eden nedenlerden biri olmamış mıdır? devletin suçları zaten sabit, görseniz de görmeseniz de. asimilasyon, geri bırakma, orantısız şiddet.. hatta bu halkı neredeyse teröre mecbur bırakmak.
ancak bu iki karşıt görüşe de amigoluk yapanların dışında sorunu daha geniş bir perspektiften değerlendirmeye çalışanların muteber olabilmesinin hiç mi imkanı yok?
