yavuz çetin'dir. aşık olmuştur bir kere bu kevaşeye ve ne yapsa da kurtulamaz. "artık hiç atmayan bu kalbim, istanbul'a ait olmuş..." diyerek de açık eder ne denli bir aşkın pençesinde olduğunu.
veya attila ilhan'dır. ki hiç dinmeyen ağrısını hisseder en derin yerinde fırtınalı ruhunun.
yahya kemal beyatlı'dır. aziz istanbul'a bir tepeden nasıl da baktığını anlatır.
dedim ya bu kokoş kevaşenin aşığıdır. ömrünü tükettiğini bilmeksizin bu aşkın, yaşar ve yaşatır bu aşkı. o kekre tadını da aldıysa hele nasıl vazgeçsin? elindeki şarap şişesini boğaz köprüsü ile tokuşturmuş o şarapçı nasıl vazgeçsin gayrı bunu yapmaktan? vazgeçemez bu aşktan, tıpkı martıların her vapura eşlik etmekten vazgeçemediği gibi...
