benim iyiliğimi istediğini biliyorum ama bu sana olan kızgınlığımı alıp götürmüyor maalesef. bu öfkem geçmez diye korkuyorum.. her gün biraz daha büyür ve ben onu kontrol edemezsem diye kendimi yiyip bitiriyorum.
beni, bana ait olan bir hayat için istemediğim bir karar almak zorunda bıraktın. bununla mutlu olurum mu sanıyorsun? her şey çok mu güzel olur sence? duaların yeter mi beni mutlu etmeye?
büyük hayallerim vardı benim, her şeye rağmen umudum da vardı. ama sen bu hakkı kendinde görüp, 3 senemi heba etmemi istedin benden. evet pes ettim. senin istediğin oldu.
ya her şey sadece güzel bile olmazsa ne yapacaksın? nasıl geri vereceksin o 3 yılı bana? günün birinde ''senin yüzünden'' ile başlayan bir cümle kurarsam kendimi tutamayıp, nasıl bölüştürücez hüsranın paylarını? kabullenebilecek misin kendine kocaman bir pay almayı? yoksa oldu olan mı diyeceksin?
