arada kalmış jenerasyon korkusudur. özgürsündür. istediğin insanla evlenebilme şansın vardır. aşık olarak veya mantık süzgecinden geçirerek evlenmeye karar vermen bir şeyi değiştirmez. gelecek senin için her türlü olumlu/olumsuz olasılığa gebedir. evlilik, uğruna kendinden bile vazgeçeceğin kadar kutsal bir kurum olmaktan çıkmıştır. istemediğin, artık sevmediğin birinin sorumluluğunu sürüklemek zorunda değilsindir. benlik her şeyin önündedir.kimse seni bir şeye zorlayamaz. ancak kendin mutluysan ve istiyorsan kalırsın. ama annenden babandan gördüğün evlilik modeli bu değildir. onların, çocuklarını, ailelerini, elalemin büzülesice ama büzülemeyen torba ağzını, konuyu komşuyu düşünerek, benliklerini kaybetmelerini ama saygınlıklarını kazanmalarını gözlemlemişsindir yıllar boyunca. günün birinde uyandığında, kendini veya aynı yastığa başkoymakta olduğun insanı tanıyamaz hale gelmek istemezsin. ama evliliği yıkıp geçmek hoşgörüyle karşılansa da, sıradan bir hale gelmemiştir henüz. insanlara güvenemez hale gelmişsindir. büyük umutlarla başladığın ilişkiler ardında hep bir hayalkırıklığı bırakmış, sevgililer seni her seferinde bozguna uğratmıştır. zaman gelir evlenmeyi ister insan. ya da evlenmelisindir günün birinde. kendine yaptığın tüm yatırım bir yerde bunun içindir. inancın, güvenin kalmamıştır. bu şartlar dahilinde nasıl korkmazsın ki evlilikten? hepimiz korkuyoruz.
