ODTÜ özgürlük günleri kapsamında, zulmü simgelemek için yapılmış minyatür bir duvarmış. 22 Nisan'da yıkılması planlanan duvar, kimliği belirlenemeyen ilericilerce ya da farkında olmadan ilerici düşünceye hizmet eden şahıslarca 21 Nisan gecesi yıkılmış. Balyozcular, kendilerine özgürlükçü diyenlerden bin kat daha özgürlükçülerdir, çünkü;
Duvar ve yıkılması deyice akla hapishane duvarları değil, Berlin Duvarı gelir. Sovyet yanlısı ya da karşıtı olmak, Berlin duvarının doğusunun batısınca köleleştirilmiş, bedenlerinin metalaştırılmış olduğu gerçeğini değiştirmeyeceğine göre;
Odtülü özgürlükçüler, kendilerini ülkücülerin saldırısına uğradıkları sanrısından bir an önce kurtarmalıdırlar. Hangi ülkücünün duvar yıktığı görülmüştür? Ülkücü, Köln Katedrali'ne, Selimiye Camisi'ne hayranlıkla bakar, bu mimari şaheserler, toplum üzerindeki baskının sanatsal ifadesidir ve ülkücü, iç güdülerinin yardımıyla şuursuzca bilincindedir bunun. Duvarı şiddetli bir rüzgâr, başıboş gezen bir ayyaş yıkmış olabilecekken siyasi infial yaratmaya kalkışmak neden? Neden; dikkat çekmek için elbette, akranları arasında hareketliliğiyle sıyrılmak, göze batmak, alkışlanmak, basiretsizliğini unutmak için.
Son olarak tamir edilmiş, baskının sembolü iken ona karşı direnişin sembolü olmasına karar verilerek yıkılmasından vazgeçilmiş olan duvardır. Kavramlar anlamlarını bu kadar hızlı kaybetmez ve kazanmazlar. Eski politikleşmiş toplumun kötü bir taklidi olan Odtü solunun DEVRiM'in yakasından düşmesinin vakti gelmiştir.
