her gün yeni bir umutla uyanırsınız, sanki bugün bu belirsiz bitecek ve sizin yeni hedefleriniz doğacakmış gibi ancak gün içinde o belirsizlik içinde boğulup akşam evinize yine aynı boşlukla geri dönersiniz. önünüzü görememenizin verdiği boşluktur bu. dalgalı bir deniz gibi yapar insanı. gülerken ağlamak ya da ağlarken gülmek gibi. dengesizliğe bir adım daha yakın. yavaş yavaş yok eder sizi. belki böyle bir durumda düşünmemek daha iyidir. günü, saati, anı yaşamak daha iyidir. yeni bir neden bulana dek...
