efendim iğrençliği bırak etrafa rezil olup intihar etmeyi düşündürüyor.
küçükken bir ibne arkadaşım yapmıştı bunu bana ve o an zaman ve mekan bitmişti benim için. sadece ben ve çekirge kulaklarımda anırma sesleriki sonradan bunarın arkadaşlarımın ve etrafta ulun bilimum insanın gülme sesi olduğunu öğrenmiştim ve baya şaşırmıştım.
efendim küçüğüz henüz 8 9 yaşında falan. baya korkarım bu böcek olaylarından. aylardan yaz? sıcak yani. *
işte üzerimde bağrı açık bir gömlek etrafta küçük ibo gibi dolaşıyorum.
bir tane ibne arkadaşım bir çekirge yakalamış ama çekirge kocoman bir şey. benim boyumda eşek çekirge arası bir şey. evrimciler için ara geçiş formu olabilir yani bilmiyorum.
neyse efendim bu ibne arkadaş herkesi korkutuyor bu çekirgeyle ben uzaktan bunu izliyorum köşeye pısmış şekilde. bu yavşk beni gördü ve peşimden koşmaya başladı ben kaçar o kovalar falan derken yakaladı beni ve yakamdan içeri attı bu çekirgeyi. çekirge tam içeri düşmedi ama ön ayakları yakam takıldı çekirgeyle göz göze romantik anlar yaşıyoruz.
o anda kendi etrafımda deli gibi dönmeye dönerken bağırmaya bağırırken küfretmeye küfür ederken rezil olmaya başlıyorum. öevrede insanlar benim o halime gülüp eğleniyor ama ben can derdindeyim.
dönüyorum dönüyorum cesadet edip cekirgeyi yakamdan tutup atamıyorum dönerek atmaya çalışıyorum ama yok şerefiz çekirge artık yapıştı mı nedir orada kaldı. en son cesaretimi topladım elimle vurdum çekirgeye zavallı çekirgenin iki bacağı yakamda asılı kalmıştı. baya üzülmüştüm tabi. hala hatırlar üzülürüm.
