ben inanmazdım buna, hiç aklıma gelmezdi, hiç hissetmedim ki, başıma trajik bir olay da gelmedi, fakat;
bir gün biri öldü hayatımda, çok önemli biri değildi, benim için hiç intihara falan kalkışmamıştı mesela, ya da benim hiç sarhoş da olmamıştı, öyle alalade bir insandı benim sıradan hayatımda.
haberi aldık gittik. ilk cenaze merasimimdi bu benim. mezara da gitmemiz gerektiğini söylediler, gittik.
sonra onu bembeyaz bir şeyle atıverdik toprağa, üstünü kapattık, sular döktük sonra üstüne.
sonra yürüdük arabaya kadar. işte orda anladım ölümü. adamı gömmüştük, ve yürüyorduk, hayatımıza devam edeceğimizi bile bile yürüyorduk.
