Hayatın bir şeyler için var olması değil, hiç bir şeyi kendi hayatı için var etmek değil... ne hiç bir şey insanın malı, ne insan hiç bir şeyin...
birlikte yaşamak, birlikte var olabilmek, birlikte gelişebilmek, birlikte değişebilmek... hayatı paylaşmak, paylaşılan hayatı büyütmek, genişletmek, renklendirmek... bunu yapmadığında insan, bir şeyleri tüketiyor, azaltıyor, daraltıyor.... ve bunları yapmadığında insan, birbirinin sırtına biniyor, kendini birilerine taşıtıyor, ya da birilerini sırtında taşıyor... tükenmeler, yorulmalar, bıkmalar bu yüzden... asıl bulunması gereken insanın kendi kimliğidir. kendi kimliğini bulamadığında hep bir şeylerle var olmak durumunda kalıyor... gençlik anıları, eş-sevgili, çocuklar ve bunun gibi.... oysa anılarla yaşanmaz, sevdiklerimiz hep yanımızda olamayabilir... insan kendi kimliğiyle yaşar...
