bir sonbahardı beni kimliklendirdiklerinde.
sorulmamış bir istekti bu yaşamaya dair.
her şey bir oyun gibi başlar herkes için,
sorumluluktan uzak bir mutluluk,
nefes aldıkça artan yaşanmışlık
ve yaşadıkça oluşan yaşlanmışlık.
heyecan dolu bir keşifdi herşey
ve yaralı bereli mutluluklar sokak kapısında
öyle değil mi? sende çocuktun.
çocukluğumdan sıyrılmış bir yarış atı
yeni başlayan ve hep olacak olan.
üzüntü, keder, yorgunluk ve huzursuz bir mutluluk
ki her an yeni bir yarışla dört nala koşan.
büyüyoruz dostum hem de durmaksızın.
ilk kez nefret etme hissi var olana,
daha bu başlangıç dedirten yaşlanmış örneklerle
sonu elbet öyle olana dek.
öyle değil mi? sende gençtin, sende geçtin.
sonrası nedir bilinmez çünkü yaşamadık,
daha yaşlanmadık dostum.
ama hepimiz biliyoruz ki
tek bir acı, perdesidir tüm mutlulukların.
gözlerimiz daha da kısıklaşıyor.
önümüz bulanıklaşacak ve alınan her nefes
yaşlanma üzerine yeni bir şiir yazacak.
niye bakıyorsun öyle? sende yaşlanacaksın.
