saygıdeğer yazarlar, sevgili okurlar. zafer kaybedilen yerde kazanılır. 1 mayıs 1977'de sevgili devletimizin veya derin devlet diyelim hadi buna, sadece kendi bayramlarını kutlamak için taksime çıkan işçi sınıfına yaptığı katliamı göz önünde bulundurmalıyız. sizin kendi ailenizden birinin acımasızca katledildiğini varsayın. ve bu kişiyi katleden kişiler bulunamamış olsun. olayın üstü kapatılmış olsun. bir sonra ki yıl, aynı gün siz bu kişiyi anmak için tercih edeceğiniz yer, o kişinin katledildiği yer mi olur? yoksa bir başka alanı mı? "katledildiği yer olur" dediğinizi duyar gibiyim. evet türkiyede ki devrimciler de, kendilerini haklı gördükleri yolda (ki haklılar) can veren insanları anmak istiyorlar. bu yerde elbet taksim olmalı. istanbul valisinin taksim yasak sözlerini herzaman duyuyoruz ama herzaman bu yasak deliniyor. bu devletimizin sol kesimden nasıl korktuğunun göstergesidir ki. bu sınıf onların çıkarlarını değil halkın çıkarlarını düşünmektedir. bu zihniyette olamanın iç ferahlığını yaşayan zihniyetim.