annenin hedef tutturmasıyla doğru orantılı olan can acıtıcı eylemdir.
bu klasik tanımdan sonra sınırları zorlayan kendi annemden bahsetmek isterim.
doğduktan çok kısa bir süre sonra evimize gelmiş olan kedimiz üzerinde dönmekteydi bu hikaye. bir nevi kardeşti, evlattı bizim için aylar sonra.
kah yaramazlık yapar kızdırır, kah sevimli halleriyle güldürürdü bizleri.
ancak herkesten çok annemi çileden çıkartırdı. tuvalet konusundaki maceraları ya da annemin sevme girişimlerine kötü karşılık vermesi hasebiyle.
yine bu tarz olayın yaşandığı bir vakitte annem kendisine gerekli zararı verdikten sonra yanından hızla uzaklaşan kediye son derece güzel bir açıyla terlik fırlatmıştı ki hiç unutmam, unutamam.
hiçbir zaman atışlarında hedefi tutturamayan annem nasıl olduysa onikiden vurmuştu bu sefer.
bu durumdan payımızı almamak için gıkımızı çıkarmıyorduk.
viuuvvlayarak yanımızdan geçen kediye bakıp kalmıştık. zaten çabuk barıştılar. yaptığından pişman olan annem kardeşimiz kediyi sevmeye gitti ve oda hatasını kabullenmiş olacakki annemden gelen zeytin dalını geri çevirmedi.
mırlaşarak yaptılar finali.
ayrıca arkadaşımın annesinin attığı terlik kapıyı kırmıştır bahsetmeden geçemeyeceğim. süper bir kıvraklıkla bu atıştan kurtulan kızcağız ne kadar şükretse azdır.*
