genelde otoriterdir babalar. öyle görmüşlerdir çünkü kendi babalarından. öyleymiş eskiden, gösterilmezmiş sevgiler. ayıp gibi.. babanın sevgisinin anlasıldıgı an gözyaslarına da hakim olunamayan andır bence.
şöyle ki;
bir gün çok sacma ve hatta suan nedenini dahi hatırlamadıgım bir olay yüzünden babamla tartısmıstık. cok kırılmıs, cok üzülmüştüm. ertesi gün odamın kapısında bir not vardı. "seni seviyorum" yazıyordu. babam yazmıs. bana... o ketum, duygularını asla belli etmeyen otoriter babam, bana beni sevdiğini yazmıs. mutluluktan agladıgım nadir anlardandır.
