sinirden kudurtuyorsun beni, sen ne boş birisin; sabah kalkarsın sözlük, akşam yatarsın sözlük, gece rüyanda yine sözlük!
bir de kendine yazı yazarmış, komik mi olduğunu sanıyorsun, ben öfkeden klavyenin tuşlarına parçalamak istercesine vururken.
git işine gücüne bak, senin entrylerini kim ne yapsın, kimin ne ihtiyacı var.
akıllan biraz!
edit: ne yapayım, yazmadan duramıyorum, eskiden deftere, boş bulduğum kağıt parçalarına yazardım, tamam, aslında hala yazıyorum.
aslında sana katılıyorum, çünki hala onlara yazmam gerekiyor; benim için önem arz eden bitirmem gereken bir yazı var, şimdiye tamamlamam lazımdı. bu sözlük kötü alışkanlıklar gibi bağımlılık yapmış olmasa da az biraz bağımlı oldum,bir yazayım bir okuyayım derken gidiyor bir kaç saat.
sana söz vermek isterdim bundan sonra daha az yazacağım diye ama, işte hayat hiç birşeyin garantisi yok!
