bir daha aynı şeyleri hissetmenizi imkansız kılan en tatlı beladır. 10 yıl geçti üstünden, onun gördüğümde titrediği gibi titremedi bir daha elim ayağım, kimseyi sevdiğim için o kadar mutlu olmadım, o kadar masum olmadım o'ndan sonra, eli elime bir "merhaba"nın dışında değmediği halde hala o günkü gibi parlar belki yine gözlerimin içi bugün bile o anı düşündükçe, ordaki "ben"e uzaktan baktıkça. onu düşündüğümde hala aynı titrer içim, bir kere daha görsem keşke, mümkün değil bilirim. ömrümün sonuna kadar sevemem kimseyi onun gibi, hem iyi bu hem kötü. şimdi başka bir kıtanın mevsiminde...yürüdüğü herhangi bir sokakta veya evinin herhangi bir odasında, artık her neresi olursa bir an için bile olsa aklından geçmeyi isterim, çok kısa bir an. sonra unutup gidebilir, ben nasılsa daha ne kadar devamsa yola o kadar hatırlarım.
