8 yaş civari çocukların genelde her 2 saatte bir azar yedikleri için bütün gece yaptıkları eylem. o ona bağırır, o ona bağırır, o ona bağırır zincirleme reaksiyonu her zaman çocuklar üstünde son bulur çünkü. ve doğal olarak çocuk azar arsızı olur, en kötüsü o da artık karşısındakine bi şey anlatırken hep bağırarak anlatıyordur. daha kötüsü, ona bi şey bağırmadan en fazla 1 kere söyleme sabrına sahip annesi ve babası çocugun niye ota boka bağırdığına mana verememekte ve çocuk bağırdığı için bi fasıl daha azar yemektedir.
oysa birine bi şeyi sürekli bağırarak söylüyorsan o da onu öğrenir. işin kötü tarafı, bağırmadan bi iş yapılmaz sanır daha da kötüsü, her yaptığı işe bağırarak cevap veriliyorsa, "hiçbi şey yapmayı beceremediğini" sanır.
daha daha daha daha kötüsü anneler ve babalar bunu asla fark etmezler. onlar ancak vicdan azabı çekerler, çocuk içini çeke çeke uyuduktan, kendine hiç güvenmedikten, annesi ve babası onu hiç sevmiyor sandıktan sonra. neye yaricaksa.
