katılmadığım olgudur. ateist insan dini tamamen reddedip, dinin buyruklarının tam tersini yapan insan değildir. ateizmin değer yargılarıyla ilgisi yoktur. ateist insan bazı şeyler ona mantıksız geldiği için reddetmeyi seçmiştir. başkalarına iyilik yapmaktaki düşüncesi dindarlarınki gibi sevap kazanmak değil, karşısındakine "gerçekten" yardım etmek istemesidir. çünkü ona göre bu dünyadan sonra bir ahiret yoktur. bu yüzden ne yaşarsa bu dünyada yaşamak ister, bu dünyada güzel yaşamak ister, ve başkalarının da en azından mutlu ölebilmesini ister. bu yüzden, aynı karakterdeki bir müslümanla ateisti karşılaştırdığımızda, bana göre ateist müslümandan daha cennetliktir. çünkü müslümanın iyilik yaparken her zaman bir beklentisi vardır: cennete gitmek. ama ateist ne yaparsa yalnızca iyilik için yapmıştır.
konuyu uzatmayayım; ateist insan gerçekten tanrının var olduğuna inanmayabilir, din hadisesi ona saçma gelebilir, ve bunun onu kötü bir insan yapmayacağı gibi din dersinden muaf olamayacağı anlamına da gelmez.**
